ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ اﺛﺮ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ ﺗﻔﺎﻟﻪ ﺧﺸﻚ ﻣﺮﻛﺒﺎت ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﻮ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﮔﺎوﻫﺎي ﺷﻴﺮي، ﺗﻌﺪاد 8 راس ﮔﺎو ﺷﻴﺮده ﻫﻠﺸﺘﺎﻳﻦ ﺑـﺎ ﻣﻴـﺎﻧﮕﻴﻦ روزﻫـﺎي ﺷـﻴﺮ دﻫﻲ 15± 75 و وزن زﻧﺪه 50 ±550 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم در ﻗﺎﻟﺐ ﻳﻚ ﻃﺮح ﻣﺮﺑﻊ ﻻﺗﻴﻦ 4×4 ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺗﻴﻤﺎر ﻏﺬاﻳﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﺟﻴـﺮهﻫـﺎي ﺣـﺎوي 0، 5، 10 و 15 درﺻـﺪ ﺗﻔﺎﻟﻪ ﺧﺸﻚ ﻣﺮﻛﺒﺎت اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﺪ. ﻃﻮل ﻫﺮ دوره 21 روز ﺷﺎﻣﻞ 14 روز دوره ﻋﺎدت ﭘﺬﻳﺮي و 7 روز دوره ﻧﻤﻮﻧـﻪ ﮔﻴـﺮي ﺑـﻮد. اﻓـﺰاﻳﺶ ﺳـﻄﺢ ﺗﻔﺎﻟـﻪ ﻣﺮﻛﺒﺎت در ﺟﻴﺮه اﺛﺮ ﻣﻌﻨﻲ داري ﺑﺮ ﻣﺼﺮف ﻣﺎده ﺧﺸﻚ روزاﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺖ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻄﺢ ﺗﻔﺎﻟﻪ، ﻣﺼﺮف ﻣﺎده ﺧﺸﻚ روﻧﺪ ﻛﺎﻫﺸﻲ ﻧﺸﺎن داد. ﻗﺎﺑﻠﻴـﺖ ﻫﻀﻢ ﻣﺎده ﺧﺸﻚ، دﻳﻮاره ﺳﻠﻮﻟﻲ، ﭼﺮﺑﻲ ﺧﺎم، ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﻴﺮ و ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت آن، ﮔﻠﻮﻛﺰ ﭘﻼﺳﻤﺎ و ﻧﻴﺘﺮوژن اوره اي ﺧﻮن ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻴﻤﺎرﻫـﺎ ﻗـﺮار ﻧﮕﺮﻓـﺖ. ﻏﻠﻈـﺖ ﺗﺮي ﮔﻠﻴﺴﺮﻳﺪ ﺧﻮن ﮔﺎو ﻫﺎ در ﺗﻴﻤﺎر 2 و 4 ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲ داري ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺗﻴﻤﺎر 1 و 3 ﺑﻮد .(P<0/05) ﻏﻠﻈﺖ ﻧﻴﺘـﺮوژن آﻣﻮﻧﻴـﺎﻛﻲ ﺗﺤـﺖ ﺗـﺄﺛﻴﺮ ﺗﻴﻤﺎرﻫـﺎ ﻗـﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ اﻣﺎ pH ﻣﺎﻳﻊ ﺷﻜﻤﺒﻪ در ﺗﻴﻤﺎر 1 و 2 ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﻲ داري ﭘﺎﻳﻴﻨﺘﺮ از ﺗﻴﻤﺎر 3 و 4 ﺑﻮد. ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﻧﻴﺘﺮوژن آﻣﻮﻧﻴﺎﻛﻲ ﺑﺮاي ﺗﻴﻤﺎرﻫـﺎي 1، 2، 3 و 4 ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ 20/08، 19/96، 19/53 و 19/01 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم در دﺳﻲ ﻟﻴﺘﺮ و pH ﻣﺎﻳﻊ ﺷﻜﻤﺒﻪ 6/45 ، 6/52 ، 6/69 و 6/71 ﺑـﻮد. زﻣـﺎن ﻣﺼـﺮف ﺧـﻮراك، زﻣـﺎن ﻧﺸﺨﻮار و ﻛﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺟﻮﻳﺪن ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻴﻤﺎرﻫﺎ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻄﺢ ﺗﻔﺎﻟﻪ ﺧﺸﻚ ﻣﺮﻛﺒﺎت در ﺟﻴﺮه زﻣﺎن ﻧﺸﺨﻮار و ﻛـﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ ﺟﻮﻳـﺪن روﻧﺪ اﻓﺰاﻳﺸﻲ و زﻣﺎن ﻣﺼﺮف ﺧﻮراك روﻧﺪ ﻛﺎﻫﺸﻲ داﺷﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﺪم ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻤﻠﻜﺮد دام در اﺛﺮ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻨﻲ ﺗﻔﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺟﻮ، اﺳـﺘﻔﺎده از اﻳـﻦ ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻓﺮﻋـﻲ ﻣﺎداﻣﻴﻜﻪ ﺗﻮﺟﻴﻪ اﻗﺘﺼﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ اﺳﺖ.