این آزمایش به منظور ارزیابی ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی در جیره جوجه های گوشتی و در قالب یک طرح کاملا تصادفی صورت گرفت،که در آن 5تیمار و به ازای هر تیمار 6 قفس و در هر قفس نیز 6قطعه جوجه قرار داشت.تیمارهای مورد نظر شامل یک جیره پایه ذرت_سویا به عنوان جیره پایه(شاهد) و جیره پایه + 5 درصد،جیره پایه + 10 درصد،جیره پایه + 15 درصد و جیره پایه + 20 درصد تفاله گوجه فرنگی خشک شده بودند.برای تعیین قابلیت هضم ماده خشک،پروتئین خام،چربی خام و نیز اندازه گیری میزان انرژی قابل سوخت و ساز از روش جمع آوری نمونه های فضولات و ایلئوم به همراه مارکر اکسید کرم استفاده شد.با افزایش نسبت جایگزینی،میزان خوراک مصرفی روزانه افزایش معنی داری را در هر دو دوره آغازین و رشد نشان داد (0/01>P).مقدار ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه هم با افزایش سطوح تفاله گوجه فرنگی اختلاف معنی داری را در بین تیمارها نشان دادند(0/01>P).نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش سطوح تفاله گوجه فرنگی در جیره ها سبب کاهش معنی داری در قابلیت هضم مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز می گردد(0/01>P).اثر سن(دوره آغازین و رشد)و محل نمونه گیری (ایلئوم و فضولات) بر ضرایب قابلیت هضم ماده خشک معنی دار نبود(0/01<P)،ولی قابلیت هضم پروتئین خام،چربی خام و میزان انرژی قابل سوخت و ساز اختلاف معنی داری را در زمان و محل های مختلف نمونه گیری نشان دادند(0/01>P).میزان انرژی قابل سوخت و ساز تفاله گوجه فرنگی در این آزمایش به روش برون یابی رگرسیون محاسبه شد که این مقادیر برای انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت به ترتیب 1757 و 1741 کیلوکالری در کیلوگرم تعیین شدند.قابلیت هضم پروتئین خام،چربی خام و ماده خشک تفاله گوجه فرنگی نیز با روش اختلاف تعیین شدند که میانگین این مقادیر به ترتیب شامل 66/30،58/10 و 67/15 درصد می باشند.